Di dalam sembahyang ada ketika bacaannya terdiri daripada doa, seperti di dalam bacaan selepas daripada takbiratul ihram, yaitu doa iftitah dan juga ketika kita membaca surah Al Fatihah. Ada ketikanya kita mengucapkan bacaan zikir, seperti di dalam I’tidal atau bangun daripada ruku’ dan ada ketika kita mengucapkan tasbih, yaitu ketika dalam ruku’ dan sujud.
Walaubagaimana pun mengucap zikir selepas daripada ruku’ mempunyai banyak kelebihannya. Abu Isa Al Tarmizi telah mengeluarkan satu hadis yang menunjukkan kelebihan mengucap puji-pujian sambil bangkit daripada ruku’ katanya; diriwayatkan daripada Abi Hurairah bahawasanya Rasulullah saw bersabda ia; “Apabila mengucap imam akan sembahyang akan lafaz yang akan datang ini pada masa bangkit daripada ruku’ yaitu;
Artinya; “telah mendengar Allah Taala bagi puji mereka yang telah memuji akan Dia"
Maka hendaklah kamu sekelian hai makmum sahut dengan ucap demikian ini;
Artinya; “ya Tuhanku dan bagi engkau jua puji.
Adalah Nabi menyuruh demikian itu ialah ada kelebihannya, sepertimana sabdanya; “Maka bahawasanya barangsiapa maufakat perkataannya akan perkataan malaikat nescaya diampun baginya Allah Taala akan dosa yang telah terdahulu”.Yakni diampun Allah Taala akan sekelian dosa kecilnya yang telah lalu dan adapun dosa yang besar, maka yaitu berhajat kepada taubat kerana kerana tiada dihapus Allah melainkan dengan taubat nasuha. Kata Abu Isa bermula hadisnya hasan lagi sahih.
Inilah puji-pujian yang yang dibaca didalam ruku’, maka sayugia sesaorang jangan meninggalkan dia, kerana ialah amalan Nabi saw yang tiada ia meninggalkannya.
Walaubagaimana pun jika sekiranya tidak diucap bacaan itu, kata Shafie ianya makruh sahaja dan jika tiada diulang tiadalah sujud sahwi.
0 comments:
Post a Comment